De Wijk De Wereld – Iedereen komt samen.
9 juli 2024
Op vrijdag 28 juni ging de voorstelling De Wijk De Wereld – De Wijert in premiere. Ieder jaar wordt er een voorstelling met bewoners gemaakt en dit jaar was De Wijert aan de beurt. Namens Communicatieteam De Wijert mochten wij, Hennie en Yuri, naar de première in de Stadsschouwburg om er een verslag over te schrijven.
Op een zonnige zomeravond stonden er voor het bordes bij de Stadsschouwburg, zo’n 200 mensen bepakt op elkaar te luisteren naar de dames van Popkoor Vet! Onder begeleiding zongen de tien dames wereldliederen en oldies. Om de beurt nam een ander de lead en mocht even in de spotlights. Onder het publiek werd voorzichtig meegezongen en met de heupen bewogen. Er werd met veel interesse geluisterd naar deze passievolle vrouwen. Er was geroezemoes, want oei, wat spannend allemaal. Wat zou ons te wachten staan?
Even later werden de aanwezigen in drie groepen verdeeld. Elke groep werd begeleid door een bewoner uit de wijk. De gids leidde zijn of haar groep door de hele schouwburg heen. We kwamen op plekken waar je anders niet komt. Iedere groep kwam zo via een andere ingang een grote ruimte binnen. Deze zaal bleek omgebouwd tot een heuse bouwput met als thema ‘verbouwingen in en om De Wijert’, van de sloop- en nieuwbouw tot het zeer populaire Aanpak Ring Zuid. In deze bouwput stonden bouwvakkers muziek te maken, te stampen op de grond en hoog in de steigers op instrumenten te spelen. In de voornamelijk blues gezongen teksten werd nog het olifantje in de wijk benoemd, die dit jaar 60 jaar op zijn plekje staat.
Na dit prachtige optreden kwamen er vanachter de coulissen vele danseressen de zaal binnen. Ze kleurden met lampen de zaal mysterieus rood. Met een sfeer die sterk deed denken aan de oude Amerikaanse theatervoorstellingen, zongen zij diverse liederen van eigen repertoire. Daarbij gingen ze gekleed in driedelig pak met haar vol gel achterover gekamt. Marlène Dietrich zou hierop trots zijn geweest.
De tour werd vervolgd naar een volgende ruimte Deze was iets soberder, stiller en donkerder. Een theaterzaal waarin een Russische vrouw vertelde over het dorp langs de Wolga waarin ze opgroeide. Vanwege haar creatieve uitingen moest ze Rusland ontvluchten en kwam ze in De Wijert terecht. Haar verhaal, vertelt in het Russisch en vertaalt op een scherm in het Nederlands, werd verduidelijkt met door haar ter plekke gemaakte tekeningen en animaties. Ze prijst de gastvrijheid in Nederland, maar denkt met weemoed terug aan haar vrienden en leven in Rusland. Ze vertelt dat Groningen haar toekomst is, dat ze waarschijnlijk nooit terugkeert naar haar vaderland. We merken dat haar verhaal bijna niemand onberoerd laat.
Nog stil van de vorige voorstelling, werden we teruggebracht naar de eerste zaal. Hier hadden de bouwvakkers plaats gemaakt voor 4 stoere vissersmannen. Deze gaven een ‘zee’voorstelling. Het was een verhaal over een vader en zijn schipperszonen, met als moraal: “leer kijken naar jezelf.”
Ondertussen hadden 3 koks ( Gert, Samira en Marineth) lekkernijen bereid en werd onze groep naar een kleine balzaal gebracht. Onder het genot van de hapjes van Marineth, konden we luisteren naar de zang van de beeldschone Loulou. Direct daarna begon de laatste voorstelling van de Molukse gemeenschap uit De Wijert. Ze traden op in mooie authentieke Molukse kledij. Er werd prachtig gezongen. De boodschap en het thema waren samen te vatten als een oproep tot saamhorigheid. Elkaar zien en horen.
We hebben genoten van de optredens van onze wijkbewoners. Samen met de toneelmakers van De Wijk De Wereld gaven ze een prachtige voorstelling. Een feest der herkenning. Wij geven het een dikke tien, bedankt!
Tekst: Yuri Bijzitter en Hennie Griede
Foto’s: Reyer Boxem + eigen fotomateriaal
Meer informatie via de website van De Wijk De Wereld